Baarnsche Courant, november, 2012
Interview met Ellen de Jong
Expositie schilderijen in Leerhotel Het Klooster in Amersfoort “Een goed schilderij is als een prettige ontmoeting”
Beeldend kunstenaar Doke Melman deed de Academie voor Beeldende Vorming in Amersfoort en de Rietveldacademie in Amsterdam. Ze koos voor Beeldend Vorming, ”omdat het zo veelzijdig is. Ik maakte kennis met ruimtelijk werk en diverse materialen, een breed aanbod dat me aansprak. Ik dacht toen nog dat het me niet zou bevallen om hele dagen alleen maar bezig te zijn met schilderen, maar gaandeweg kwam ik er achter dat je er alle tijd in moet steken.” In de gangen van het Leerhotel zijn van Doke een groot aantal stillevens te zien en één stadsgezicht: ‘de Koppelpoort’. In een realistische stijl beeldde ze onder meer ‘Citroenen op ovale schaal’, ‘Brood en boter’, ‘Kweeperen, ‘Twee bekers’ en een ‘Gouden kettinkje’ uit. Het zijn verstilde stillevens met voor het merendeel een rustige, neutrale achtergrond, waardoor Doke’s onderwerpen des te beter uitkomen. Het fragiele ‘Gouden kettinkje’ met een minuscuul slotje, doet het goed tegen een zwarte achtergrond. Ze heeft dit juweeltje nu om, het valt soepel om haar hals. Op mijn vraag of ze al direct realistisch werkte antwoordt ze: “Op de Academie kreeg je verbaal-, naar je eigen verbeelding, én naar de waarneming schilderen. Werken naar de waarneming bleek mij beter te liggen. Doke maakt niet alleen stillevens maar ook stadsgezichten en landschappen. In het Leerhotel beperkt ze zich tot stillevens en één stadsgezicht. “Dit onderwerp past goed bij deze plek, de mooi gedekte tafels en de sfeer van Het Klooster.” Maar ook, zeg ik tegen haar, past je expositie bij de omringende tuin die nu door fel zonlicht, al is het herfst, beschenen wordt. Het schijnt vol op de stillevens die daardoor tot in details te bekijken zijn. Doke adviseert de toeschouwers vooral bij daglicht te komen, en gelijk heeft ze. “Doordat de omgeving goed bij mijn werk past krijgt het een meerwaarde.” Ik vind vooral haar citroenen, in verschillende vormen, zo sprankelend geel, prachtig, en gedurfd is de okergele achtergrond waarvoor ze bij één compositie van deze vruchten koos. Het is een schot in de roos. ‘Een goed schilderij is als een prettige ontmoeting’, is Doke’s lijfspreuk. “Die refereert aan een reis waarin mensen, maar ook landschappen en dingen op je pad komen, ontmoetingen dus. Je kunt bijvoorbeeld mijn ‘Twee bekers’ ook interpreteren als twee mensen die bij elkaar horen. En mijn schilderij met die grote kweepeer met twee van die citroenen ernaast kun je zien als een driehoeksverhouding. Je hoeft er echt niet van alles bij te fantaseren maar het kan wel.” Tijdens het schilderen vraagt ze zich steeds af waardoor ze zich laat leiden en hoe ze zich verstaat tot wat ze ziet: “Het duidt niet op een intellectuele afweging maar heeft te maken met hoe je kijkt. Hoe zet ik deze kan met water en dit glaasje, nu neer?” Doke verplaatst de kan vol glinsteringen en het glaasje, die voor ons op tafel staan, een paar centimeter, en licht toe: waarom wil ik dit? Dat weet ik niet, maar ik wil het wel zo!” Ik zie haar compositie van deze twee objecten, vastgelegd op doek met olieverf, al voor me. Wil ze die exact naschilderen? “Ik kijk heel aandachtig en op een gegeven moment is er een duidelijke gelijkenis, maar ik schilder niet alles. Als je al die glinsteringen in deze kan ziet, ben ik ze al aan het terugbrengen: welke wil ik wel en welke wil ik niet laten zien.” Ik vul aan: versimpelen. “Ja, maar je zou ook comprimeren kunnen zeggen, dan wordt het ingetogen en wint het aan kracht.” Ik stem er mee in: comprimeren is beter. Op mijn vraag hoe zij haar ontwikkeling als kunstenaar ziet antwoordt Doke: “ In de loop der jaren is mijn zelfvertrouwen gegroeid. Ik was aan het zoeken, werkte naar abstractie toe, maar dat bleek voor mij een doodlopende weg. Het terugkeren naar het stilleven was na die periode voor mij een nieuw startpunt en biedt voldoende uitdaging om mijn werk blijvend te vernieuwen.”
Op 18 november doet Doke mee aan de KunstKijkRoute in Amersfoort. Ze laat een keuze uit haar werk, waaronder landschappen en stadsgezichten, zien. Van 13 – 17 uur. Adres: Stovestraat 14. Expositie: Leerhotel Het Klooster tot 1 december 2013 Daam Fockemalaan 10 ma t/m vr van 9 -17 uur www.dokemelman.nl
Beeldend kunstenaar Doke Melman deed de Academie voor Beeldende Vorming in Amersfoort en de Rietveldacademie in Amsterdam. Ze koos voor Beeldend Vorming, ”omdat het zo veelzijdig is. Ik maakte kennis met ruimtelijk werk en diverse materialen, een breed aanbod dat me aansprak. Ik dacht toen nog dat het me niet zou bevallen om hele dagen alleen maar bezig te zijn met schilderen, maar gaandeweg kwam ik er achter dat je er alle tijd in moet steken.” In de gangen van het Leerhotel zijn van Doke een groot aantal stillevens te zien en één stadsgezicht: ‘de Koppelpoort’. In een realistische stijl beeldde ze onder meer ‘Citroenen op ovale schaal’, ‘Brood en boter’, ‘Kweeperen, ‘Twee bekers’ en een ‘Gouden kettinkje’ uit. Het zijn verstilde stillevens met voor het merendeel een rustige, neutrale achtergrond, waardoor Doke’s onderwerpen des te beter uitkomen. Het fragiele ‘Gouden kettinkje’ met een minuscuul slotje, doet het goed tegen een zwarte achtergrond. Ze heeft dit juweeltje nu om, het valt soepel om haar hals. Op mijn vraag of ze al direct realistisch werkte antwoordt ze: “Op de Academie kreeg je verbaal-, naar je eigen verbeelding, én naar de waarneming schilderen. Werken naar de waarneming bleek mij beter te liggen. Doke maakt niet alleen stillevens maar ook stadsgezichten en landschappen. In het Leerhotel beperkt ze zich tot stillevens en één stadsgezicht. “Dit onderwerp past goed bij deze plek, de mooi gedekte tafels en de sfeer van Het Klooster.” Maar ook, zeg ik tegen haar, past je expositie bij de omringende tuin die nu door fel zonlicht, al is het herfst, beschenen wordt. Het schijnt vol op de stillevens die daardoor tot in details te bekijken zijn. Doke adviseert de toeschouwers vooral bij daglicht te komen, en gelijk heeft ze. “Doordat de omgeving goed bij mijn werk past krijgt het een meerwaarde.” Ik vind vooral haar citroenen, in verschillende vormen, zo sprankelend geel, prachtig, en gedurfd is de okergele achtergrond waarvoor ze bij één compositie van deze vruchten koos. Het is een schot in de roos. ‘Een goed schilderij is als een prettige ontmoeting’, is Doke’s lijfspreuk. “Die refereert aan een reis waarin mensen, maar ook landschappen en dingen op je pad komen, ontmoetingen dus. Je kunt bijvoorbeeld mijn ‘Twee bekers’ ook interpreteren als twee mensen die bij elkaar horen. En mijn schilderij met die grote kweepeer met twee van die citroenen ernaast kun je zien als een driehoeksverhouding. Je hoeft er echt niet van alles bij te fantaseren maar het kan wel.” Tijdens het schilderen vraagt ze zich steeds af waardoor ze zich laat leiden en hoe ze zich verstaat tot wat ze ziet: “Het duidt niet op een intellectuele afweging maar heeft te maken met hoe je kijkt. Hoe zet ik deze kan met water en dit glaasje, nu neer?” Doke verplaatst de kan vol glinsteringen en het glaasje, die voor ons op tafel staan, een paar centimeter, en licht toe: waarom wil ik dit? Dat weet ik niet, maar ik wil het wel zo!” Ik zie haar compositie van deze twee objecten, vastgelegd op doek met olieverf, al voor me. Wil ze die exact naschilderen? “Ik kijk heel aandachtig en op een gegeven moment is er een duidelijke gelijkenis, maar ik schilder niet alles. Als je al die glinsteringen in deze kan ziet, ben ik ze al aan het terugbrengen: welke wil ik wel en welke wil ik niet laten zien.” Ik vul aan: versimpelen. “Ja, maar je zou ook comprimeren kunnen zeggen, dan wordt het ingetogen en wint het aan kracht.” Ik stem er mee in: comprimeren is beter. Op mijn vraag hoe zij haar ontwikkeling als kunstenaar ziet antwoordt Doke: “ In de loop der jaren is mijn zelfvertrouwen gegroeid. Ik was aan het zoeken, werkte naar abstractie toe, maar dat bleek voor mij een doodlopende weg. Het terugkeren naar het stilleven was na die periode voor mij een nieuw startpunt en biedt voldoende uitdaging om mijn werk blijvend te vernieuwen.”
Op 18 november doet Doke mee aan de KunstKijkRoute in Amersfoort. Ze laat een keuze uit haar werk, waaronder landschappen en stadsgezichten, zien. Van 13 – 17 uur. Adres: Stovestraat 14. Expositie: Leerhotel Het Klooster tot 1 december 2013 Daam Fockemalaan 10 ma t/m vr van 9 -17 uur www.dokemelman.nl